دو شیطان کوچک، قسمت ۱۱ از ۱۲

ضمنا، به خاطر سوالِ شما، یادم آمد که به تمام انسانها بگویم که ما با دارایی به نوعی تعیین شده، یا موهبیت تعیین شده، یا غذا یا مقام تعیین شده در زندگی به دنیا می آییم. اگر بی رویه از آن استفاده کنیم، یا اگر از آن برای اهداف بد استفاده کنیم، آنوقت بسیار سخت مجازات خواهیم شد. حتی اگر پُرخوری کنیم. همچنین اگر حریصانه بخوریم یا پُر خوری کنیم، مجازات خواهیم شد. زیرا از سهم مان، زیادی استفاده کرده ایم.

و[همینطور] اشخاص-حیوان نیز، خیلی از حیوانات خانگی لوس می شوند. و آنوقت قبل از مرگ شان، بیماری زیادی می گیرند، (اوه، درسته.) یا حتی در طول زندگی شان، زیرا آنها اجر کافی برای هضم تمام اینها را ندارند. (وای.) خُب، این بستگی دارد، بستگی دارد. اگر اجر کافی داشته باشند، مشکلی نیست. اما چه کسی می داند؟ هر صاحبی، هر مراقبی دوست دارد که اشخاص سگ شان- گربه شان، پرنده شان، اردک شان، غاز شان، میمون شان را لوس کند، هر چه باشند. حتی ماهی قرمزشان- یا اُختاپوس شان، یا حتی حیوانِ خزنده شان، و حتی تمساح شان. یا هر چی که دارند.

ولی ما از همه چیز استفاده میکنیم؛ چیز بیشتری نیاز نیست، کافی است. فقط به اندازه نیاز برای زندگی استفاده کنید. (بله، استاد.) نیازی نیست که بیشتر بخواهید. زیرا اگر این سرنوشت ما نباشد، حتی اگر آنرا بدست آوریم، آنرا از دست خواهیم داد. درست مثل آن مرد در داستانِ "پادشاه یک ساله".

زندگی به این شکل است. فراز و نشیب دارد. فقط به اجر و کارمای ما در زندگی گذشته بستگی دارد. حتی اگر در زندگی گذشته کارمای بدی داشتیم، هنوز سعی مان را می کنیم تا مسیرمان را بسوی راه درستکارانه، اخلاقی، و خداپرستانه هدایت کنیم. سعی کنید از هر طریق ممکن روشن ضمیری را پیدا کنید. آنوقت حتی بد اقبالی نیز در پایان، از پا در می آید، یا زودتر از زمانی که اگر سعی نمیکردیم زندگی مان را درست هدایت کنیم. (بله، استاد.)

اگر در یک دریای طوفانی باشید و قایق بدی داشته باشید، وبی تجربه هم باشید، آنوقت خداحافظ. این زندگی مانند دریایی است که هر زمانی طوفان می آید. هرگز نمی دانید [چه وقت]. (بله.) پس، همیشه باید آماده باشیم. (بله.) همیشه هوشیار باشید. و جهتی را که به کجا باید برویم را بدانید. آنوقت، در امان خواهیم بود.