ไม่มีความลับในชีวิตของฉัน ยกเว้นฉันต้องอยู่ห่าง เพื่ออยู่คนเดียว เพื่อมีสมาธิมากขึ้น เกี่ยวกับปัญหาโลก และเพื่อความสงบสุขมากขึ้น และประชากรวีแกนมากขึ้น
แน่นอน ภายหลัง เธอกลับมาครั้งแล้วครั้งเล่า และเราระมัดระวังมากขึ้น เราปล่อยให้เชือกยาว และเรามีครสักคน อยู่รอบ ๆ เสมอ เราไม่ปล่อยให้เธอเป็นอิสระ แม้จะอยู่ในสนาม เพราะเธอจะใช้ต้นไม้ด้วยซ้ำ เธอปีนต้นไม้ และกระโดดออกจากรั้ว ถ้ารั้วอยู่ใกล้ต้นไม้ เธอทำอย่างนั้น แม้แต่ในฮ่องกงเอง เหมือนกัน! แล้ว ติดอยู่ข้างนอกรั้ว แล้วกลับมา “โอ้! ๆ ๆ ๆ ” แล้วเราต้อง ตัดรั้ว แล้วปล่อยเธอเข้าไป นี่คือสุนัข ที่ฉันรัก และไม่ใช่ครั้งเดียว สองครั้ง 10 ครั้ง เป็นโหล ตลอดกาลครั้ง! (โอ้) และแม้กระทั่งพวกเขาทำ รั้วที่แข็งแรงมาก ด้วยปลายดัดแบบนี้ เธอจึงไม่สามารถปีนได้ (ครับ) เธอขุด แม้แต่พวกเขาทำปูนซีเมนต์ ลึกข้างใต้ ฉันไม่รู้ว่า เธอทำอย่างไร! เธอปีนต้นไม้ อะไรก็ได้ เธอทำ เธอออกไป เพราะเราอุดรูรั่วทั้งหมดแล้ว ด้วยปูนซีเมนต์ มีรั้วเสริม ทุกอย่าง แล้วเธอก็ไม่ได้ออกไปข้างนอก ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ และทุกคนรู้สึก คนที่ดูแลพวกเขา เวลาพวกเขามา ภายในสวนใหญ่ เพื่อให้พวกเขาสามารถวิ่งได้
สวนขนาดใหญ่ ๆ และอาจถึงหนึ่งเอเคอร์ด้วยซ้ำ เพื่อให้พวกเขาวิ่งขึ้นลงได้ เข้าและออก รอบ ๆ มัน และทำสิ่งที่พวกเขาต้องการกับมัน พักผ่อนใต้ต้นไม้และ พุ่มไม้ และที่ซ่อน ไม่ว่าอะไรก็ตาม จนถึงเวลาอาหาร และเรียกพวกเขา พวกเขาก็ออกมา กลุ่มอื่นออกมา กลุ่มนี้…ลำบาก โอ้ เมื่อพวกเขาเห็นสาว ๆ พวกเขาหันกลับมา กลับรถ! พวกเขามากล่าวสวัสดี และพวกเขากลับรถ วิ่งหนี ดังนั้น คนที่เชื่อถือได้ ต้องมาเอาพวกเขาออกไป หรือรอจนกว่าพวกเขาต้องการมา จากนั้น นำเชือกมาพันพวกเขาไว้ และพาพวกเขากลับบ้าน มิฉะนั้นทำไม่ได้ เป็นไปไม่ได้กับสาวตัวนั้น ถ้าคุณปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เธอก็วิ่ง เธอวิ่งไปที่ไหนสักแห่ง เธอจะกลับมา แต่คุณไม่รู้ได้เลย ฉันกังวลเรื่องนี้มาก่อน ฉันพูดมาตลอดว่า อย่าปล่อยให้เธอวิ่งโดยไม่มีเชือก และ พวกเขารู้สึกปลอดภัยอยู่แล้ว เพราะทุกรูนั้น เราก็รู้กัน ใต้ปูนซีเมนต์ ทุกอย่างถูกปิดกั้น แต่ฉันเดาว่า เธอคง ขุดมันมานานแล้ว รอวันนั้นเพื่อหลบหนี สองวันที่ผ่านมา หนึ่งวันที่ผ่านมา วานซืน
เข้าใจไหม ฉันลืม วันและคืนไปได้อย่างไร เพราะฉันทำงานกลางวันและกลางคืน ฉันทำงานหนักมากในตอนกลางคืน และฉันลืมว่าอะไร ๆ หากฉันไม่มีโทรศัพท์ ที่เตือนฉันว่าวันไหนหรือ... ถ้าฉันไม่มีเอกสาร ที่คุณส่งมาให้ฉัน ทุกวัน สำหรับรายการ ซึ่งบอกว่า วันอะไร สำหรับรายการอะไร ฉันก็ไม่รู้ กลางวันจากกลางคืน เอาละตอนนี้ ฉันคิดว่า เรื่องนี้จบ เพราะฉันแค่อยากจะอธิบายให้คุณฟัง เพื่อที่คุณจะไม่คิดว่า ฉันไม่ให้บ้านหรือความสะดวกสบาย ของพวกเขาแก่สุนัขของฉัน ไม่ ๆ ! พวกเขาชอบที่จะอยู่ข้าง ๆ ที่ซึ่งฉันทำงาน โต๊ะทำงาน พวกเขารู้ว่า ฉันทำงานอยู่ที่นั่น โซซี่ นอนอยู่ข้างล่างนั่น และอีกตัวด้วย แข่งกัน เมื่อใดก็ตามที่มันว่างเปล่า จากนั้นอีกตัว แทนที่ทันที ดังนั้น อีกตัว เพียงแค่ต้องให้มัน แล้วกู๊ดเลิฟต้องไป นอนบนพื้น หรืออะไรสักอย่าง
ตอนนี้คุณรู้แล้ว ตกลงนะ? (ค่ะ/ครับ ท่านอาจารย์) ในกรณีที่คุณคิดว่า ฉันซ่อนมันจากคุณ ความลับหรืออะไรบางอย่าง ไม่มีความลับในชีวิตของฉัน ยกเว้นฉันต้องอยู่ห่าง เพื่ออยู่คนเดียว เพื่อมีสมาธิมากขึ้น เกี่ยวกับปัญหาโลก และเพื่อความสงบสุขมากขึ้น และประชากรวีแกนมากขึ้น เข้าใจฉันไหม? (ค่ะ/ครับ อาจารย์ ขอบคุณ อาจารย์) ฉันอยากอยู่กับคุณจริง ๆ ออกไปที่นั่น ออกไป เป็นอิสระเหมือนทุกคน เพราะ การอยู่คนเดียวไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ฉันไม่ได้ตัวใหญ่และแข็งแรงขนาดนั้น คุณก็รู้ ใช่ไหม? (ครับ) การขนย้ายเครื่องเรือนคือ เรื่องโปรดของฉัน แน่นอน แต่มันไม่ใช่ว่า ฉันจะทำได้ง่าย ๆ (ครับ ท่านอาจารย์) ฉันต้องการกล้ามเนื้อ กล้ามเนื้ออย่างนั้น นั่นคือเหตุผล ที่ก่อนหน้านี้ ฉันคอยเล่าเรื่องตลกให้คุณฟัง เหมือนฉันต้องการสามี จำนั่นได้ไหม? (ค่ะ/ครับ อาจารย์) แต่จำไว้ด้วย มันเป็นเพียงเรื่องตลก ตกลงไหม? ฉันไม่ต้องการอะไรพวกนั้น
ตอนนี้ มิเพียง แผ่นดินไหว แต่ปกติไต้หวัน (ฟอร์โมซา) ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ควรจะเป็นฤดูพายุไต้ฝุ่น (ค่ะ/ครับ) และส่วนใหญ่มันเป็นความเสียหาย ใหญ่ ๆ ๆ และมากยิ่งกว่า แล้วปีนี้ ไม่มีอะไร (โอ้โฮ) (ค่ะ/ครับ ท่านอาจารย์) แผ่นดินไหว ยังไม่มีอะไร แน่นอน ผู้คนแตกตื่น ใครจะไม่กลัว? (ค่ะ/ครับ ท่านอาจารย์) ใช่
ฉันจำได้ นาน ๆ หลายปีมาแล้ว ฉันอยู่ในไต้หวัน (ฟอร์โมซา) ฉันหมายถึงในการเริ่มต้นของฉัน ฉันอยู่ในไต้หวัน (ฟอร์โมซา) และฉันอาศัยอยู่ในอาคารที่สูงมาก ฉันหมายถึง ชั้นสี่ หรือชั้นห้า นานมาแล้ว ที่ไหนสักแห่ง ใจกลางไต้หวัน (ฟอร์โมซา) หนึ่งในพี่น้องของคุณ มีห้องชุด และพวกเขาใช้มันครึ่งหนึ่ง ห้องอื่น ๆ ว่างเปล่า และพวกเขาปล่อยให้ฉันอยู่ เพราะตอนนั้น ฉันหมดเนื้อหมดตัว ฉันก็ยังเป็นอยู่ ยกเว้นว่าฉันต้องการ ใช้เงิน ฉันทำได้ ฉันสามารถเข้าถึงบางส่วนได้ และเกิดแผ่นดินไหวด้วย แรงมาก แรงมาก ๆ แน่นอนฉันไม่รู้ เพราะฉันไม่มีโทรศัพท์ ไม่มี... ไม่มีโทรทัศน์ ไม่มีหนังสือพิมพ์ ไม่มีอะไรในเวลานั้น ฉันเป็นพระแท้ ฉันกินเฉพาะที่ให้กับฉัน และพี่น้องชายหญิงนั่น เตรียมไว้ให้ฉัน ฉันต้องการไม่มากนัก เสื้อผ้าเพียงไม่กี่ชุดและ มื้ออาหาร และพวกเขาเตรียมมัน และพวกเขาปล่อยให้ฉันอยู่ ในห้องชุดว่างเปล่านั้น
แต่เดิมฉันปฏิเสธ เพราะตอนนั้นฉันมีสิ่งนี้ หลังวัด ห้องที่พวกเขาใส่เถ้าของผู้เสียชีวิต? (ค่ะ/ครับ ท่านอาจารย์) ในประเพณีชาวพุทธ เมื่อมีคนตาย และพุทธศาสนิกชน พวกเขาใส่ขี้เถ้าของผู้ตาย... และขี้เถ้าผู้ล่วงลับ พวกเขาจะใส่ในวัด พวกเขามีห้องพิเศษ ที่สร้างขึ้นเพื่อสิ่งเหล่านั้น เพราะพวกเขาเชื่อว่า ถ้าผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว จะสามารถได้ยินพระสูตร ที่พระสงฆ์สวดทุกวัน จากนั้นจิตวิญญาณของพวกเขาจะ หลุดพ้น หรือไปในระดับที่สูงขึ้น ถ้ายังไม่ได้ไป ฉันก็เลยอยู่ห้องนั้น ไม่เป็นไรสำหรับฉัน คนตายไม่มารบกวนฉัน มันคือคนเป็น ที่ฉันควรกังวล แล้วพวกเขาก็ไม่รบกวนฉันเลย และง่ายมาก ๆ ห้องเล็กมาก แต่มันไม่ได้...แน่นมากนัก ฉันมีเตียงเดียว และนั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับฉัน นั่นคือทั้งหมดที่มี ส่วนที่เหลือแค่มีไว้เพื่อคนตาย เหมือนคุณกำลังอยู่ในสุสาน (ครับ ท่านอาจารย์) แต่โชคดีมาก เพราะมันเป็นห้อง - คุณมีหลังคา คุณมีกำแพง คุณมีประตูให้ปิด และคุณมีห้องน้ำ อยู่ข้าง ๆ ฉันหมายถึงแค่ห้องน้ำนั่งยองธรรมดา เหมือนห้องเปียก คุณสามารถอาบน้ำได้ ด้านบนของส้วมได้ ฉันโชคดีมาก และมีความสุขที่นั่น
แต่แล้วพี่สาวของคุณก็ขอร้องฉัน ให้ไปที่นั่น เธอพูดว่า มันดีกว่าสำหรับฉันและ ยังเป็นพรสำหรับบ้านของพวกเขา สำหรับบ้านที่ยังไม่ได้ใช้งาน หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาทำให้ฉันเชื่อมั่น ฉันจึงย้ายไปที่นั่น แล้วก็นั่นเปลี่ยนอาหารเช่นกัน เพราะตอนที่ฉันอยู่ ในห้องบรรจุอัฐินั้น พวกเขาวางมันไว้ในโกศ คุณรู้ไหมว่า ฉันกำลังพูดอะไร? (ค่ะ/ครับ) พวกเขาใส่เถ้าทั้งหมดลงในโกศ แล้วใส่มันลงในนั้น กับพระพุทธรูป ดังนั้น เราจึงอยู่กับพระพุทธเจ้า และ…คนตายด้วยกัน หรือตายทั้งคู่ และพวกเขาไม่รบกวนฉัน และในเวลานั้น ตอนที่ฉันอยู่ที่นั่น ฉันอยู่ด้วยงาและข้าวกล้องเท่านั้น เกลืองาและข้าวกล้อง แต่พอย้ายมาห้องชุดนั้น ฉันเปลี่ยนไป รับประทานอาหารตามปกติ เพราะนั่นคือ สิ่งที่พวกเขาให้มา ฉันอยู่ง่าย ๆ รู้ไหม? ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น โอเค ฉันยอมรับมัน ตราบเท่าที่ไม่เสียหาย ต่อการปฏิบัติธรรมของฉัน แล้วครั้งหนึ่ง พี่สาวอีกคนเสนอ อีกห้องหนึ่งกับฉัน โอ้ นี่ไม่ใช่ห้องชุด ที่เกิดแผ่นดินไหว ฉันเพิ่งนึกได้ตอนนี้ และห้องชุดอีกแห่ง ในชั้นที่สี่ หรือชั้นที่ห้า... สูงมากอยู่ดี ด้วยบันไดเลื่อน คุณขึ้นไป และขึ้นไป และลง หรือเป็นการเดิน...
แล้วแผ่นดินไหว แรงมาก มันต้องเป็น (ขนาด) อย่างน้อย 6 จุด เพราะมันไหว ทั้งอาคาร (โอ้!) กลับไปกลับมา โอ้! ฉันไม่รู้ว่าจะวิ่งไปที่ไหน ฉันก็นั่งลงแทนวิ่ง เพราะสายเกินไป มันกำลังเกิดขึ้นแล้ว (ค่ะ/ครับ) และฉันก็ไม่มากก็น้อย เหมือนเพียงคนเดียว ในทั้งกลุ่ม กลุ่มประกอบด้วย หลาย ๆ อาคารมากมาย ใหญ่ ๆ และสูงแบบนั้น มันเป็นการพัฒนาใหม่ และยังไม่มีใครย้ายเข้าไปอยู่ที่นั่น นั่นคือเหตุผล ที่พวกเขาเสนอห้องชุดนั้นให้ฉัน พวกเขายังไม่ได้ย้ายเข้าด้วย บางทีนั่นเป็น บ้านหลังที่สองของพวกเขา หรืออะไรสักอย่าง แล้วก็ โอ้โฮ ในเวลานั้น ฉันเข้าใจจริง ๆ ว่า แผ่นดินไหวหมายถึงอะไร
ฉันไม่เคยมีประสบการณ์นั้นมาก่อน เพียงครั้งเดียวในแคลิฟอร์เนีย แต่ฉันอยู่บนเครื่องบินแล้ว แล้วก็เกิดแผ่นดินไหว เกิดขึ้นข้างใต้ฉัน (โอ้) (โอ้โฮ) ฉันสามารถมองเห็นได้ เพราะเครื่องบินยังไม่สูงมาก และฉันสามารถเห็นบ้านและสิ่งต่าง ๆ ขยับอยู่ด้านล่าง (โอ้โฮ) มันอยู่ในกิลรอย ในแคลิฟอร์เนียที่ไหนสักแห่ง ฉันเห็นนั่น และฉันคิดว่า นักบินยังแจ้งให้เราทราบว่า มันเกิดแผ่นดินไหว เครื่องบินยังไม่ขึ้นสูง คุณรู้ไหมว่า ฉันกำลังพูดอะไร? (ค่ะ/ครับ ท่านอาจารย์) เครื่องบินเพิ่งขึ้น โอ้! มันก็เลยไม่เป็นอะไร ไต้หวัน (ฟอร์โมซา) มีบ่อยครั้ง ไต้หวัน (ฟอร์โมซา) อยู่บน บริเวณแผ่นเปลือกโลกนี้ (ครับ) มันเป็นแผ่นที่ยาวมาก และไต้หวัน (ฟอร์โมซา) อยู่บนส่วนหนึ่งของมัน ดังนั้น มันควรเป็นเช่นนั้นบ่อย (ค่ะ/ครับ ท่านอาจารย์) ฉันแน่ใจว่า ทั้งเกาะสั่นสะเทือน เพราะนั่นเป็นไหวแรงมาก และโอ้ พระเจ้า
เอาล่ะ นั่นตอบคำถามของคุณไหม? (ค่ะ ท่านอาจารย์ ขอบคุณค่ะ) มีคำถามอื่น ๆ ไหม? อันที่จริงฉันจะอ่านเรื่อง ให้คุณฟัง แต่แล้ว พี่ชายของคุณแจ้งฉัน โดยเขียนว่า “เรามีคำถามครับ” (โอ้) ดังนั้น ฉันก็บอกว่าได้ คุณสำคัญ มากกว่าหนังสือ ฉันคิดว่า บางทีในช่วงเวลาที่ไม่ดี ในช่วงเวลาที่ไม่ดีมากเกินไป ฉันอ่านเรื่องบางเรื่องให้คุณฟัง เพื่อให้คุณรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ การเปลี่ยนแปลงดีเท่าการพักผ่อน นั่นคือสิ่ง ที่ผู้คนพูดกัน (ครับ ท่านอาจารย์ ขอบคุณครับ) และไม่ได้แค่สำหรับคุณเท่านั้น เพราะหลังจากนี้ คุณจะออกอากาศมัน และหลายคนจะเพลิดเพลิน (ค่ะ/ครับ ท่านอาจารย์)
คำถามของคุณก็ดีเช่นกัน ผู้คนก็เพลิดเพลินเช่นกัน เพราะพวกเขาก็ ต้องการถามเช่นกัน แม้บางทีพวกเขาไม่รู้ว่า จะถามอย่างไร หรือพวกเขาไม่สามารถถามฉันได้ เพราะพวกเขาทำไม่ได้ แต่สำหรับคุณ คุณทำได้ เข้าใจไหม? (ครับ) เพราะฉันจะรู้ แล้วฉันจะถามคุณ และฉันสามารถตอบคุณได้ และนี่ก็ดีเช่นกัน ฉันชอบวิธี ที่เรากำลังทำ ฉันชอบวิธี ที่คุณจัดการตอนนี้ ที่ทุกครั้ง ถ้าเราอยากคุย หรือถ้าฉันอยากคุยกับคุณ คุณพร้อมเสมอ เพราะถ้าฉันอยากคุย กับลูกศิษย์ภายนอก หรือแม้กระทั่ง ทีมโทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ภายนอก พวกเขาไม่พร้อมเสมอไป พวกเขาอยู่ทุกที่ (ค่ะ/ครับ ท่านอาจารย์) อาจจะหนึ่งคนหรือสองคน หรืออาจจะเป็น กลุ่ม 2-3 คน แต่ฉันไม่เคยรู้ว่า พวกเขาอยู่ที่ไหน และฉันไม่มีข้อมูลของใคร เช่น โทรศัพท์ของพวกเขา สไกบ์พี อีเมล์ของพวกเขา เหล่านี้คืองานทั้งหมดของคุณ คุณทำได้ดีกว่า ฉันไม่เคยรู้วิธี ตกลง ถ้าฉันตอบคำถามของคุณแล้ว... รู้ไหม แบบนี้ดี เพราะคุณพร้อมเสมอ (ค่ะ/ครับ ท่านอาจารย์)
